Vertaling van de tekst, geschreven door Gérard Laplace, voor de uitnodiging van de expositie in Ocre d' ART.

De eerste schok voorbij. De boodschap schittert met optimisme: Niets staat vast, niets streeft naar eenheid, maar er zijn oneindig veel mogelijkheden te onttrekken (als in een steengroeve)aan een tijd-ruimte met ontelbare dimensies. Tenminste één van deze dimensies wordt tot persoonlijk verklaard. Bij gebrek aan een allesomvattend begrip van een chaos, waarvan zij de reikwijdte onderkent en die zij het lichaam van de schilderkunst geeft, onderzoekt Annie Abrahams deze mogelijkheden, deze wordende.

Vanuit dit universum, wat de schilder zowel geopend, als gesatureerd heeft, komt de beeldhouwer in actie, of de architect, de decorateur van potenties. De perspectieven vermenigvuldigen zich als even vele verdichtsels van de ruimte; het karwei is slechts vol verwachting.

Niets staat vast...Annie Abrahams schetst en bouwt in grote haast ook schuilplaatsen, refuges, nood bouwwerken, ruimtes, waarin haar eigen lichaam een mogelijk bestaan kan hebben. De computer is één van de gereedschappen die dit spel met de aantallen mogelijk maakt. De oneindigheid is er denkbaar, maar voorspelt noch doelmatigheid, noch uitvoerbaarheid. Niets is afgesloten, niets is begrensd. Vloeibaarheid en besluiten.

Voor Ocre d'Art ontwikkelt Annie Abrahams, naast andere voorstellen, ongepastheden, die zij 'Ongemakken' noemt. Zij realiseert ze ook, maar breekt ze daarna weer af. Het is slechts één mogelijkheid voorafgaand aan de opening van de tentoonstelling. De expositie is zo zelf een mogelijkheid. Op zijn minst is zij strijdende met al deze materialen van het mogelijke, die niet geworden zijn.