Vanuit dit universum, wat de schilder zowel geopend, als gesatureerd heeft, komt de beeldhouwer in actie, of de architect, de decorateur van potenties. De perspectieven vermenigvuldigen zich als even vele verdichtsels van de ruimte; het karwei is slechts vol verwachting.
Niets staat vast...Annie Abrahams schetst en bouwt in grote haast ook schuilplaatsen, refuges, nood bouwwerken, ruimtes, waarin haar eigen lichaam een mogelijk bestaan kan hebben. De computer is één van de gereedschappen die dit spel met de aantallen mogelijk maakt. De oneindigheid is er denkbaar, maar voorspelt noch doelmatigheid, noch uitvoerbaarheid. Niets is afgesloten, niets is begrensd. Vloeibaarheid en besluiten.
Voor Ocre d'Art ontwikkelt Annie Abrahams, naast andere voorstellen,
ongepastheden, die zij 'Ongemakken' noemt. Zij realiseert ze ook, maar
breekt ze daarna weer af. Het is slechts één mogelijkheid
voorafgaand aan de opening van de tentoonstelling. De expositie is zo zelf
een mogelijkheid. Op zijn minst is zij strijdende met al deze materialen
van het mogelijke, die niet geworden zijn.